συναμφότερος

-έρα, -ον, ΜΑ

1. συν. στον πληθ. συναμφότεροι, -αι, -α

και οι δύο μαζί (α. «τί πωλεῑς σαυτὴν ἢ τὰ ῥόδα ἠὲ συναμφότερα;», Ανθ. Παλ.

β. «συναμφοτέρους μοῑρα λάβοι θανάτου», Θέογν.)

2. (το ουδ. εν. και πληθ. ως ουσ.) τὸ συναμφότερον, τὰ συναμφότερα

α) και τα δύο μαζί ή και οι δύο μαζί («πάνυ δὴ ἀσπάζεται τὸ ξυναμφότερον», Πλάτ.)

β) μαθημ. το άθροισμα δύο πραγμάτων

(| μσν. παράλληλος

αρχ.

1. το αρσ. ως ουσ. ὁ συναμφότερος

ο αριθμός που αποτελεί άθροισμα δύο άλλων

2. φρ. α) «τοῡτο συναμφότερον» — συνενωμένα αυτά που έχουν αναφερθεί (Δημοσθ.)

β) «ἐν συναμφοτέροις» — σε συνδυασμό, σε ταυτόχρονη ύπαρξη (Ωριγ.).

επίρρ...

συναμφοτέρως Α

με δύο τρόπους ταυτόχρονα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀμφότεροι «και οι δύο»].